Σπίτι από πέτρα ή πλίθρα, ξύλο, καθόλου πλαστικό, καμία τηλεόραση, τάμπλετ ή κινητό τηλέφωνο. Μπορεί να ζήσει έτσι κανείς;
Λίγα σκαλιά πιο κάτω, πάντα σκοτεινό και δροσερό το Κελάρι του σπιτιού. Εδώ μικρά έντομα ακόμα και τώρα φιλοξενούνται στις σκιερές γωνιές σαν να κρατούν παρέα στο κρασάκι που παίρνει το χρόνο του να ωριμάσει στο βαρέλι.
Μια τρύπα στο παπούτσι από το πολύ παιχνίδι, μια νέα κούνια για το μωρό, το πέταλο στο μουλάρι, η ετοιμασία του γαμπρού για το γάμο την Κυριακή….
Θυμάστε οι παλιότεροι την κουκουβάγια, την πλάκα με το κοντύλι; μήπως η μπλε ποδιά δεν είναι και τόσο μακρινή ανάμνηση; Για τους μικρούς μας επισκέπτες φυσικά όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα και κάπως μαγικά!
Γίνεται χωριό χωρίς καφενείο; Σήμερα ζούμε στην εποχή όπου κάθε γωνιά έχει και ένα «καφέ» με κάθε λογής ρόφημα.
«Τι θα μαγειρέψουμε σήμερα; Τετάρτη σήμερα…έχω έξω στο περιβόλι φασολάκια, βγαίνει μια μαγερειά και καμιά πατατούλα. Και ξύλα αρκετά έχω….Δόξα συ ο Θεός»